به گزارش راهبرد معاصر؛ اخیرا مقالات مطبوعاتی روسیه از پوتین به دلیل حمایت از رئیس جمهور بشار اسد در سوریه انتقاد کرده اند. این امر باعث شد تا برخی از ناظران غربی به این نتیجه برسند که مسکو برای تامین مالی بازسازی این کشور جنگ زده و همچنین پیگیری یک راه حل صلح آمیز برای کشمکش داخلی سوریه درصدد است تا دست از حمایت بشار اسد بکشد و گزینه ی دیگر را جایگزین وی سازد.
اما بر خلاف پیش بینی های مقالات روسی منتقد سیاست های مسکو در سوریه؛ کرملین در یک اقدام هماهنگ به جای جایگزینی اسد با شخص دیگر ؛ درصدد است بشار اسد را مجبور سازند تا روش و مسیر خود را تغییر دهد.
رئیس جمهور پوتین دلایل خوبی برای فشار به اسد دارد زیرا مسکو علاقمند به پایان و حل فصل صلح آمیز جنگ داخلی سوریه می باشد. روسیه خواهان روشی است که دولت اسد با مخالفین داخلی خود به مصالحه برسد و در کنار کاهش جنگ داخلی، زمینه تامین بودجه برای بازسازی سوریه فراهم شود.
از نقطه نظر مسکو، آنچه حیاتی و مهم می باشد ایجاد انگیزه به کشورهای غربی و دول عرب خلیج فارس برای سرمایه گذاری مالی در بازسازی سوریه می باشد. زیرا مسکو نه تمایل و نه توانایی برای سرمایه گذاری در این زمینه دارد.
مسکو خواهان این نیست که واقعا اسد قدرت خود را با مخالفان به اشتراک بگذارد بلکه وی از او می خواهد با همکاری بیشتر، یک امیدی در بین دولت های غربی و عربی ایجاد کند تا آن ها در تامین مالی بازسازی سوریه مشارکت کنند. با این حال ظاهرا اسد و نزدیکان وی خواهان انجام چنین کاری نیستند.
الکساندر اکسننوک، نائب رئیس شورای امور بین الملل روسیه بر این عقیده است: « جنگ داخلی سوریه مراکزی از نفوذ و سازمان های سایه ایجاد کرده که هیچ علاقه ای به راه حل مسالمت آمیز برای پایان دادن به این بحران ندارند. اگر چه جامعه سوریه به طور خاص تاجران و برخی از مقامات دولتی اقداماتی را برای توسعه اصلاحات سیاسی انجام داده اند اما با این حال این اقدامات نمی تواند در یک فضایی از ترس و سلطه کامل سرویس های مخفی بیان شود».
سرخوردگی و ناامیدی روسیه در بحران سوریه فقط بشار اسد نیست بلکه بیشتر به « مراکز نفوذ و سازمان های سایه» ارتباط دارد که به « توسعه راه حل صلح آمیز» هیچ علاقه ای نشان نمی دهند و به احتمال زیاد هم از تداوم و گسترش جنگ سود می برند.
مسکو درصدد جایگزینی برای بشار اسد نیست زیرا چنین اقدامی با مقاومت اسد و نزدیکانش، ایران و حزب الله روبرو خواهد شد. حتی اگر تهران هم موافق با ترک اسد از قدرت باشد اما در اصل مشخص نیست که آیا با گزینه جایگزین پیشنهادی روسیه موافق باشند یا خیر. بنابراین اختلاف جدی بین مسکو و تهران بر سر جایگزین بشار اسد می تواند به جنگ قدرت در داخل سوریه منجر شود – جایی که ایران و متحدانش از نظر نظامی حضور بسیار گسترده تری نسبت به روسیه دارند.
جایگزین کردن شخص دیگری به جای بشار اسد، اوضاع را به لحاظ مادی تغییر نخواهد داد زیرا بدون شک مراکز نفوذ و سازمان های سایه که علاقه ای به دوران گذار مسالمت آمیز ندارند با قدرت زیاد باقی خواهند ماند. علاوه بر این، رهبر جدید سوریه ( جایگزین بشار اسد) هم نمی تواند بر آن ها غلبه کند و حتی از ترس این که آن ها زمینه سرنگونی و تغییر وی را فراهم سازند در مقابله با آن ها بی تمایل باشد. بنابراین یک جایگزین برای اسد حتی اگر توسط روس ها هم به قدرت رسیده باشد نسبت به بشار اسد در مقابله با این عناصر سرکش از کنترل و توانایی کمتری برخوردار خواهد بود.
انتقادات مطبوعات روسی از دولت اسد نشانه ی تلاش پوتین برای ارائه جایگزین برای اسد نیست بلکه می تواند این یک هشدار از سوی کرملین به اسد باشد: « اگر اسد تا حدی پذیرای اصلاحات نباشد این برای پوتین که به صورت موفق آمیز به حمایت های خود ادامه دهد، دشوار خواهد بود»